Kącik Poezji

Naszym Aniom, naszym Haniom

Proszę pań i proszę panów,
chociaż pora to już późna,
ciągle jeszcze Ań i Hanek
świętem się ten dzień wyróżnia.

Więc świętujmy. Ja radośnie
wznoszę toast jogurtowy,
przy nim to i owo sprośnie,
jak to bywa gdy rozmowy

tok przemierza radość wtórna,
wszak ta pierwsza już minęła
dawno, grana na stu surmach
tych w przedszkolu i liceach.

Proszę pań i proszę panów,
dajmy pokłon duszy graniem
i nie miejmy żadnych planów
ponad toast i śpiewanie.

Ponad wyciągnięte dłonie
których wydźwięk jest przyjaźnią;
ponad wystrojone skronie
mirtem, miętą, wyobraźnią.

A gdy szaleństw chwila minie
i zdyszani przystaniemy,
złóżmy także hołd dziewczynie
której nie ma już na ziemi.

Tej, co śpiew jej jak słowika
piękna graniem o poranku -
o miłości, Eurydykach,
po chmur pnącym się baranku.

Ostatnio edytowany przez kropek (2013-06-04 05:48:50)