Kącik Poezji

w tę noc będę sam
będę rozmawiał z wielkimi braćmi
kastorem i polluksem
spytam oriona kiedy doścignie zająca -
stąpającym po krawędzi nieba syriuszem
i daleko nad nim pysznym bykiem
przeganiającym zbiór perseusza

wszystkim rozrzuconym
po granatowo niebieskim firmamencie
snopem gwiazd które oczami boga
ogarniającymi styczniową przestrzeń
ludzkich marzeń i pragnień

później uniosę dłonie
pochylę głowę w geście pokory
i będę słuchał

a przestrzeń gra barwą i światłem
przestrzeń trzeszczy i rozmawia
tysiącem nierozpoznawalnych nam języków
nieustannie przemieszcza
klocki wniebnej układanki
a wraz z nimi los -

jako element
świadomego stworzenia złożonej intencji
której istoty pojąć wciąż nie potrafimy

Ostatnio edytowany przez kropek (2013-01-02 20:42:04)