Kącik Poezji

nieubłaganie

patrz! to już rok minął
jak jej nie ma
jeszcze nie tak dawno
klepsydrowym wiązadłem
odmierzałem czas...

złudne marzenia aby czas zatrzymać
zna swoją drogę
drogę nieokiełznanych hieroglifów
a klepsydra?
cóż,oszustwem samym w sobie

strzepnę kurz i przysiądę
będę tak siedział aż wróci mój czas -
że co?! - faktycznie,aż nadejdzie...

nasze zorane potem życie
pełne jest przejęzyczeń i przeinaczeń

jak tu żyć,jak marzyć
i na co czekać - gdy
krążymy wokół przypadkowości
by czasem jako odłamki
obijać się od większych kup
lub stapiać z nimi

twoje dni z pośpiechu tkane
pełne cierni i zmęczenia -
taszczysz ten kamień
który może już i nie ciężarem
ale zgryzotą jakąś
wskroś tlącą
i piekącym żarem

ten kamień to moja dusza!
- więc gdy modlić się będziesz
i nad jej grobem staniesz
złóż modlitwę i ode mnie
i moją łzę uroń