Kącik Poezji

adam tak mało znaczył, dziś wyjątkowo
przybrał na wadzę. złapał za nogi
boga, miał wszystko i mógłby być wszystkim.
siedział nieruchomo wsłuchany
w słowa świętej księgi. już nie żył.

obce płuca oddychały za niego. kilkaset
głosów łączyło się ze sobą śpiewając
'hosanna' na jego cześć. czuł się
wyróżniony, dziwne uczucie wylewające się
z cudzych oczu w ten mróz

były jedynym pocieszeniem dla nagich
świerków, dziś znów miał
na sobie liść figowy, i słyszał boga;
'wyjdź z ukrycia', a przecież nigdy się
nie chował za kobietą.